درباره بهبهان۱

                    وجه تسمیه بهبهان:

واژه «بهو» به معنی کوشک است. به نظر می رسد آن عده از مردم ارجان{ارگان} که به کوشک دشت آمده و در آنجا ساکن شده اند، خانه هایی به سبک خانه های ارجان بنا کرده که بهتر از بهو بوده اند. از این رو آن را «بهبهو» یعنی بهتر از کوشک گفته اند. امروز نیز به گویش محلی، بهبهان را «بهبهو» می گویند. «بهبهو» به مرور زمان تطور یافته و «بهبهان» شده است.(1)
برخی از مورخان وجه تسمیه بهبهان را چنین نوشته اند که ساکنان اولیه این شهر در «بهون» یا سیاه چادر زندگی می کرده اند، بعدها خانه هایی ساختند که بهتر از بهون بود و آن را «به» از «بهان» و بعد «بهبهان» گفتند.(1)
به هر حال بهبهان در سده 8 ه.ق. شکل شهر به خود گرفت ..(1) (2)
«گویش مردم بهبهان ترکیبی از پهلوی و خوزی باستان می باشد که در آن کاربرد واژه های خوزی{ زبان پیوندی یا یافثی_ رج:حفاری هفت تپه دشت خوزستان، دکتر عزت ا.. نگهبان، چاپ انتشارات علمی و فرهنگی} قابل ملاحظه است. مردم این شهرستان، فارس و شامل مردم شهر باستانی ارگان - جایی که جام کیخسرو، پادشاه کیانی، جام زندگی و حلقه قدرت، در آن پیدا شد - و گروهی از طوایف بختیاری می باشند. مردم این شهرستان مردمی بسیار باهوش و متدین می باشند. در فصل بهار، دشت های اطراف این شهر غرق از گل نرگس است. »

(13)

ادامه دارد...